Sophie Leemans: “Ik had niet zoveel met Friezen, maar na één rondje was ik verkocht”

vr 10 nov., 15:58 Nieuws

Toen ze op haar 15^de de overstap maakte naar de paarden, was Sophie Leemans (21) er heilig van overtuigd dat er een springpaard moest komen. Maar na een rondje op de zelf gefokte Fries van haar opa, was ze verkocht en inmiddels rijdt ze alleen nog maar Friezen. Sophie vertelt over de leuke, en minder leuke, kanten van de sport en fokkerij. “We hebben veel pech gehad, dus nu hoop ik vooral dat de paarden gezond blijven.”

Leren paardrijden

Sophie begon al op jonge leeftijd met paardrijden. “Ik kan me niet meer herinneren wanneer het precies was, ik was in ieder geval nog heel klein. Mijn moeder reed vroeger altijd al en op een gegeven moment kocht ze voor mijn zussen, mijn broer en mij een pony, daar hebben wij alle vier op leren paardrijden. Mijn opa zat ook al in de paarden; die fokte Friezen voor de hobby. Van mijn broer en zussen ben ik nu nog de enige die paardrijd, samen met mijn moeder regel ik alles op stal.”

Springpaard

Inmiddels rijdt Sophie verschillende paarden, allemaal Friezen. “Ik heb tot mijn 15^de pony’s gereden, toen ik de overstap moest maken naar de paarden was ik er heilig van overtuigd dat er een springpaard moest komen. Ik was eigenlijk niet zo van de Friezen. De stal waar wij toen stonden had eigenlijk alleen maar springpaarden, dus dat wilde ik ook. Maar de zoektocht naar een springpaard verliep niet zo soepel, omdat wij niet in die wereld zaten; mijn moeder en opa zaten echt in de Friezen. Zij wilden volgens mij liever dat ik een Fries zou rijden, maar ik was nog niet echt overtuigd.”

Nelia L. Model AAA (Norbert x Beart) & Ted L. (Auwert x Norbert)

Friezen

Dat veranderd als Willem op Sophies pad komt. “Willem was een hengst, gefokt door mijn opa. Toen hij 3 en net zadelmak was mocht ik een rondje op hem rijden. Ik was meteen verkocht. Na dat rondje heb ik nooit meer over een springpaard nagedacht en zijn er alleen Friezen bij ons op stal gekomen.” Die Friezen staan ‘bijna’ aan huis, vertelt Sophie: “De paarden staan één straat verderop, daar hebben we een stal waar 4 paarden kunnen staan. Momenteel staan er 3: een fokmerrie en 2 ruinen. Alle drie zelf gefokt, waaronder dus Willem. Die rijd ik nu in het M2. Verderop in de straat hebben we nog twee jaarling merries staan: één zelf gefokt en één aangekocht. Dat is ook mijn eerste eigen paard.”

Fokkerij

“We kopen bijna nooit paarden aan, we fokken alles zelf. We proberen minimaal één veulentje per jaar te fokken. Die houden we aan tot ze minimaal 3 zijn. Ze gaan dan meestal naar de keuring, daarna bepalen we of ze goed genoeg zijn om te houden. Eerst gingen alle hengsten sowieso weg, omdat dat voor de fokkerij minder interessant is. Maar sinds ik de paarden rijd houden we die wel.” Helaas betekent fokkerij ook dat er af en toe wat verkocht moet worden. “Ik reed nog een andere ruin, Drieck, maar die is afgelopen jaar verkocht. De paarden liggen bij ons nog net niet in een mandje op de slaapkamer, dus afscheid nemen vind ik heel lastig. Maar als je ziet dat ze op een fijne plek terechtkomen, dan maakt me dat ook wel weer blij.”

Willem L. Ster (Alwin x Brandus)

Dressuursport

Wilde Sophie vroeger de springsport in, inmiddels is ze helemaal fan van de dressuursport. “Ik vind het leuk om te zien dat bij elk paard dat ik rijd, het iets makkelijker wordt. Willem is groen gekomen en die rijd ik nu in de M2. Dat ging en gaat niet altijd soepel, want we doen alles allebei voor de eerste keer. Maar van die fouten leer je juist. Ik merkte dat de opleiding van Drieck al een stuk soepeler ging. Momenteel ben ik de ruin Jibbe aan het opleiden, dat gaat nog weer wat makkelijker. Nog steeds lopen we wel tegen dingen aan, daarbij is de juiste begeleiding heel belangrijk. Ik heb vooral veel geleerd van Isabelle Vroomans, zij zit zelf ook in de Friezen. En de laatste tijd les ik bij Jill Huijbregts, daar leer ik ook veel van. In de dressuur ben je natuurlijk nooit uitgeleerd.” Ook doet Sophie regelmatig mee met dressuurwedstrijden, specifiek voor Friezen. “Dat is altijd supergezellig! Iedereen kent en support elkaar.”

Druk met de paarden

Afgelopen zomer is Sophie afgestudeerd als diëtiste, de paarden ziet ze echt als hobby. “Tijdens mijn studie heb ik altijd veel gereden, dus dat was heel druk. Uit school ging ik dan direct rijden en ’s avonds leren. We hebben de paarden aan huis, dat is veel werk. We gaan er ongeveer 4 keer per dag heen om te voeren, mesten, binnen- en buitenzetten en te rijden. Gelukkig doe ik het samen met mijn moeder en krijg ik juist veel energie van de paarden.”

Drieck L. (Eise x Norbert)

Paarden op de eerste plek

Een sociaal leven komt hierdoor op de laatste plek. “Ik heb wel vriendinnen van school en ga ook wel naar feestjes, maar ik ben niet het type wat tot heel laat gaat stappen. Mijn wekker gaat vaak al vroeg om de paarden te voeren, dus dan wil ik op tijd thuis zijn. Ik vind het niet erg dat ik niet alle feestjes kan meepakken, ik ben ook supergraag op stal. Ik merk ook dat hoe ouder je wordt, hoe meer mensen je leert kennen in de paardensport. Dat is ook heel gezellig en dat zijn ook allemaal vrienden.”

Nelia model op de Centrale Keuring

Sophie vertelt over haar mooiste herinnering: “Dat is zeker toen onze eigen gefokte Nelia ‘Model’ werd op de Centrale Keuring. Dat is in de Friezen het hoogst haalbare voor een merrie op een keuring. Dat was een mooie bekroning op onze ‘hobby-fokkerij’.”

Nelia L. Model AAA (Norbert x Beart)

De donkere kant van de paarden

Maar paarden houden kent ook een donkere kant, merkt Sophie. “Iedereen heeft wel eens pech, maar bij ons leek het vorig jaar niet op te houden. Begin mei lieten we een 2-jarige hengst inslapen na een ongeluk in de opfok. Twee weken later werd Ted geboren, een jaarling die we nu nog hebben. Maar een paar dagen later lieten we de oma van Ted inslapen. Dat was Sophie L.  (Kroon AAA, Beart x Brandus, zie eerste foto), gefokt door mijn opa en vernoemd naar mij. Dat was echt een paard met een verhaal, daar begon onze fokkerij mee. Onze hele familie was daar echt een tijdje ziek van. Daarna zijn we wel opzoek gegaan naar een nieuwe fokmerrie. Die hebben we gevonden, maar ook die moest afgelopen zomer na veel pech worden ingeslapen. Na zoveel ellende vragen mijn moeder en ik ons soms af waar we het allemaal voor doen. Maar we zijn heel blij met de paarden die we nu op stal hebben. Nelia is drachtig, dus hopelijk hebben we volgend jaar weer een gezond veulentje.”

Toekomstplannen

Na zoveel pech hoopt Sophie vooral dat de paarden gezond blijven. “Nog een paard verliezen kan mijn hart niet aan, die van mijn moeder ook niet. Ik heb vorig jaar een veulentje aangekocht, daar hoop ik over een aantal jaar mee te kunnen fokken en het zou leuk zijn als zij op de keuring iets behaalt. Als klein meisje was het mijn droom om in het Z te rijden. Ik hoop die droom volgend jaar waar te maken met Willem.”

Foto’s: Sophie Leemans (privébezit)

Tekst: Lydia Hagen voor Manegeruiter